به تمام معضلاتی که بیگانه و آشنا در منطقه خاورمیانه ایجاد کردند، ظاهرا باید تهاجمات زیست محیطی را هم به عنوان جنگی تمام عیار و غیرمستقیم تلقی کرد. در دوران قاجار و پهلوی آنجا که استعمار پیر قصد کرد تا مرزی بی آب و علف حائل بین مستعمرات خود و جهان خارج کند، ایران ما صابون این تهاجم را به تن مالید؛ اینک در سابقه حقوق سیاسی منطقه این جریان با عنوان «سیاست سوخته» اگر چه مشهور لکن توسط حکام فراموش گردیده است. سیستان که روزی به انبار غله کشور شهره بود و آوازه خاک حاصلخیزش گوش فلک را پر می کرد، با سیاست استعماری انگلیسی به روزی افتاد که اینک محتاج لیوانی آب یخ است.