دیروز دوم مرداد، هفدهمین سالروز غیاب جسمانی احمد شاملو، یگانه شعر و البته فرهنگ و هنر و ادبیات معاصر ایران بود. گفتم غیاب جسمانی چرا که خورشید هرگزغروب نمی کند و دربامدادی دیگر از دل تاریکی دوباره طلوع می کند. براستی که شاملو خورشید روشنی بخش و گرما دهنده شعرو فرهنگ است و همواره درحال تکثیر! با کاریزمای عجیب وصداقت و غمخواری هم که دارد، تاثیری شگفت بر جامعه اش گذاشته است و ما همچنان درتداوم حضورش پرواز می کنیم. سال هاست که طنین صدای جادویی و محتوا و درونمایه غنی آثارش در زندگی ام جریان دارد! این حضور در این چند سالی که مشغول ساخت مستندهایی درباره اش شدم، مرا بیشتردراین دریای شعر وشعور وتعهد ودلسوزی و معنا غوطه ور کرد. یکی ازاین فیلم ها، مستند «پرواز در دایره حضور» است که درباره زندگی و شخصیت شاملو ساختم و ضمن حضور در هفتمین جشنواره سینما حقیقت، در سال 93 به همت موسسه فرهنگی هنری قرن جدید وارد شبکه ویدئویی شد واین عکس نیزتصویر جلد و قاب آن است. مستند دیگر هم «درآستانه بامداد» نام دارد که درباره آثار و عملکرد «احمد شاملو» در حوزه های مختلف فرهنگی ساخته ام که این فیلم نیز به رغم مستقل بودن، به نوعی درادامه مستند «پرواز در دایره حضور» است و اگر بخت یارباشد درآستانه انتشار است. البته ابتدا فقط درصدد ساخت مستندی درباره شاملو بودم اما درحین ساخت و با توجه به رویکردی که مد نظرداشتم، به این نتیجه رسیدم که پرداخت به ابعاد و دامنه وسیع کاری و شخصیت چندوجهی شاملو دریک مستند حداقل برای من یکی میسرنیست. البته از دل این 2 فیلم و دیگر راش های موجود، مستندی هم با عنوان «آیدا در آینه شاملو» ساختم تا نقش وجایگاه زنی متشخص با جایگاهی متعین در زندگی شاعری جریان ساز که چون بامدادی در شعر زمان خود دمید منعکس شود. این مستند نیمه بلند نیز تا کنون درجشنواره های فیلم پروین اعتصامی، تصویرسال وهشتمین جشنواره سینما حقیقت روی پرده رفته اما اگر بخت یار باشد آماده خواهم کرد.