شهید «اسماعیل شکوهی» در سال 1336 در شهر تهران، در خانواده ای مومن و مذهبی چشم به جهان گشود.

پس از گذراندن تحصیلات کلاسیک، او که از همان دوران کودکی اظهار می کرد تولدش برای سرگرمی دنیای فانی نیست، تصمیم گرفت پای به عرصه مقدس حوزه بگذارد و در زلال چشمه سار علوم ناب اهل بیت(ع) گوهر وجود خویش را شست وشو دهد. در مدرسه علمیه شهرستان کرج به تحصیل علوم و معارف اسلامی پرداخت و به این ترتیب اسماعیل سربازی عاشق شد که دل در لقای یوسف فاطمه، مهدی موعود (عج) نهاد. او طلبه ای فعال، سخت کوش و باتقوا بود، با نماز انسی دیرینه داشت و روزه را دوست می داشت. با آغاز جنگ تحمیلی، دل جوان و پاکش را به پای خاکریزهای ایثار و عشق کشید. دنیا برایش قفسی تنگ را می مانست و این فرمایش ائمه(ع) که دنیا زندان مومن است درباره او صادق بود. اسماعیل این پرستوی مهاجر و سرباز صادق امام زمان(عج) در عملیات بدر حضور یافت و به مسلخ عشق رفت تا در منای شهادت، اسماعیل گونه «ذبیح الله» شود.

او سرانجام در 1363/12/22 در منطقه «شرق دجله» در محراب عشق به نماز خونین شهادت ایستاد، شهادت را چون خلعتی بهشتی در بر کرد و به «رضوان الله» رسید.

بخشی از وصیت نامه شهید: بهترین وظیفه شما در این زمان آن است که با اتحاد کار کنید و این انقلاب اسلامی را سالم تحویل صاحبش بدهید. اگر دشمن توهینی به این اسلام عزیز کرد، با تقوای الهی جلوی او را بگیرید و این ایران عزیز را به سر سپردگان آمریکا ندهید.