عبدالجبار کاکایی متولد پانزدهم شهریور سال 1342 در ایلام است. خانواده اش بعد از تولد او در عراق سکونت گزیدند و هنگامی که یک سال و نیم داشت دوباره به ایران بازگشتند. از سن 19 سالگی تاکنون ساکن تهران است. از سال سوم دبیرستان شروع به شعر گفتن کرد و تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی ارشد ادبیات فارسی ادامه داد. نخستین اثر منتشرشده او چهارپاره ای با موضوع جنگ و نخستین اثر او که به طور مستقل چاپ شده «آرزوهای واپسین» (سال 69، انتشارات همراه) است.

از میان آثار کاکایی کتاب های «سال های تاکنون» و «بررسی شعر پایداری ایران و جهان» تاکنون دو دوره برگزیده کتاب سال دفاع مقدس شده است. البته علاقه اش بیشتر معطوف به قالب های غزل و مثنوی است و تاکنون از او مقالات و نقدهای فراوانی پیرامون شعر این روزگار در مطبوعات درج شده است. او کارشناس ادبی مطبوعات و صدا و سیما، مدیر واحد ادبی موسسه نشر آثار امام و مدرس و معاون اجرایی برخی از فرهنگسراهای تهران است، همچنین همکاری هایی نیز با حوزه هنری داشته است.

کاکایی در این رابطه می گوید: از دوشنبه نوزدهم تیرماه کارگاهی در باغ موزه الهیه راه اندازی شده که قرار است طی 10 جلسه هم کتاب مثنوی مولانا را خوانش کنیم و هم به شرح و بحث بخش هایی از کتاب فیه مافیه بپردازیم. روزهای چهارشنبه ساعت 16 تا 18 در فرهنگسرای نیاوران هم کارگاه دیگری دارم که آنجا با تکیه بر کتاب بوستان سعدی مبانی شعر را آموزش می دهم. همچنین ساعت 16 تا 18شنبه ها در کارگاه فرهنگسرای ارسباران به بحث درباره شعر و ترانه می پردازیم که علاقه مندان برای حضور در هر سه کارگاه می توانند ثبت نام و شرکت کنند. او درباره آثار جدیدش به «ایران» گفت: یک سری از نوشته ها و یادداشت هایم را جمع آوری می کنم تا به مهدی مظفری ساوجی تحویل دهم که برای چاپ آماده شود.

آخرین شعرها و یادداشت هایم با آثار قبلی متفاوت است مثل کتاب «لاوهات» که به زبان کردی معنی سیل آمد می دهد. همچنین در حال جمع آوری مجموعه دیگری هستم که در آن از متن های ادبی بگیر تا مباحث عرفانی و یادداشت های سفرهایم و نکاتی درباره ترانه و شعر در آن وجود دارد. مثل آخرین کتابم؛ مجموعه «عذاب دوست داشتن» در این کتاب هم تعدادی از شعر و ترانه هایم را هم می آورم. این دو کتاب تا مهرماه چاپ و منتشر می شود.