«مدیا کاشیگر» یک چهره ادبی چند بعدی و یگانه بود. مترجمی قابل و مرجع در ادبیات فرانسوی به شمار می آمد، ضمنا نویسنده و شاعر بود و از معدود روشنفکرانی که ادبیات ژنریک و رمان علمی تخیلی (Si-Fi) و فانتزی را اولا دوست داشت و ثانیا از حیث نظریه، ادبیات را به دقت می شناخت. اتفاقا این ذائقه ادبی، که مثل طعنه ای به سلیقه عبوس رایج میان روشنفکران بود وجهی از شخصیت او را می نمایاند که در ادامه می کوشم به آن اشاره کنم.

آنچه مدیا کاشیگر را در مرتبه یکه قرار می دهد آن است که او کاریزما و تاثیرگذاری خود را به عوض آنکه صرف تحمیل نظر و عقیده اش کند اغلب برای ایجاد منفعت جمعی به کار بست. از جایزه ادبی گرفته تا جمع دوستانه. اینها همه از شخصیت بزرگوار، مدرن، اجتماعی و اهل معاشرت او نشات می گرفت. مدیا هنر و لذت را می فهمید. بسیاری از نویسندگان و هنرمندان در این سرزمین ذائقه لذت بردن ندارند و از این رو هرآنکه زیستن را دوست دارد مورد پرسش است.

مدیا، یک کارگزار ارشد ادبیات و هنر بود. به تنهایی، یک نهاد ادبی یا اگر بخواهم دقیق بگویم مصداق یک شیوه زیست اعلا و هنرمندانه. ادبیات و هنر در باور مدیا از دوستی و رابطه انسانی منفک نبود. از این حیث شاید تنها زنده یاد سپانلو با مدیا کاشیگر قابل مقایسه است. کاشیگر مثل نقطه اشتراکی برای جمع بزرگی از نویسنده ها و روشنفکران و هنرمندان ایرانی بود.

تحقق تجربه معاشرت و دورهمی و شاد بودن جمعی برخلاف ظاهر در بین روشنفکران ایرانی بسیار دشوار است. بزرگ منشی و گشاده دستی و ظرافت طبع بسیار می خواهد تا کسی بتواند جمعی نویسنده و هنرمند را گرد آورد. آن همه گردهم آمدنی که به فعالیت سازنده بینجامد. از مواجهه هنرمند و نویسنده و فیلسوف و مورخ گرفته تا جلسه فیلم و کنسرت تجربی و جایزه ادبی و... مدیا کاشیگر، نه تنها مترجم برجسته و نویسنده و شاعر که الگویی برای نسل های نویسنده و هنرمند ایرانی بود تا رفتار مدرن و پرنسیب را از او بیاموزند.