رنج های جامعه ما یکی، دوتا نیستند؛ گاه فکر می کنیم که تنها از سختی معیشت رنج می بریم و گاه از وضعیت بد محیط زیست شکوه داریم، اما رنج های بی پایانی هم هست که معلوم نیست چگونه بهبود پیدا می کنند یا چه نهادی مسئول برطرف کردن آنهاست. یکی از آنها که شاید بدترینشان هم باشد، رنج بدسلیقگی است. بدسلیقگی همان ماجرایی است که نظام فرهنگی غالب آن را اشاعه می دهد و جامعه، تکثیر آن را در خود می بیند. گاه می توانید صداوسیما را به عنوان یکی از مراکز ترویج و تاثیر این بی سلیقگی ببینید و گاه شهرها و خصوصا شهری چون تهران را.