از روزی که تصویر با صلابت شهید محسن حججی را در فضای مجازی دیدم، گویی تاریخ برایم دوباره تکرار شد. ماجرای پیروزی خون بر رقص جنون آمیز شمشیر و مقام والایی از عشق که تنها روزی عشاق الله می شود. برایم تداعی صحنه ای از صحنه های عاشورا بود. گویا علی اکبر حسین(ع) را به مسلخ گاه عشق می بردند و شمر همان شمر بود؛ کسی که به راستی هیبت پر صلابت یاران علی زمان را درک کرد. باید محسن حججی بود تا لذت جان دادن در راه امام زمان خود را چشید. وقتی تصویر او را در ذهن خودم مرور می کنم انگار در گوش من روضه رضوان را زمزمه می کنند. وقتی چهره کریه آن مزدور داعشی را درپشت محسن پرصلابت و غیور دیدم انگار ماجرای عاشورا یک