پاسخ به پرسش های وجودی از قبیل «جایگاه ما در جهان کجاست؟» یا «چرا ما اینجاییم؟» بستگی به این دارد که چه نظریه ای را درباره طبیعت و بشر بپذیریم. در سطح فردی، معنا و مقصود زندگی انسان با این نظریه مشخص می شود، اینکه باید چه کنیم و در چه راهی بکوشیم و امید داشته باشیم به کجا برسیم. در سطح اجتماعی نیز، چشم اندازی که امیدواریم جامعه بشری به آن دست یابد و اینکه چه نوع تحولات اجتماعی ای دلخواه ماست بستگی به انتخاب همین نظریه دارد. پاسخ به این پرسش های عظیم وابسته به این است که آیا تصور کنیم چیزی به نام طبیعت «فطری» یا «راستین» انسان و معیارهای عینی ارزش برای زندگی بشر وجود دارد یا خیر. اگر چنین است