حشره کش ها انواع افشانه ای (اسپری)، پودری، قرص و مایع دارند و به سه دسته قوی، متوسط و ضعیف تقسیم می شوند. بیشتر حشره کش های خانگی از انواع ضعیف هستند، اما این بدان معنا نیست که مسمومیت زا نیستند و به هر نحو می توان از آنها استفاده کرد.

زمانی که حشره کش افشانه ای به مقدار زیاد در هوا پاشیده یا مستقیما به سمت فرد زده شود، احتمال بروز مسمومیت افزایش می یابد. علائم مسمومیت تنفسی، مشابه نشانه های سرماخوردگی و اغلب گذراست.

مواد حشره کش هایی که هنگام اسپری کردن با دست فرد تماس پیدا کند، می تواند از طریق سطح پوست جذب و باعث حساسیت پوستی با علائمی چون تورم، قرمزی، خارش، درد یا تاول شود.

حشره کش های پودری در مقایسه با انواع افشانه ای اثر قوی تری دارند و مسمومیت جدی تری ایجاد می کنند.

در هر بار استفاده از حشره کش به اندازه سه تا چهار پاف اسپری کافی است و تا 10 دقیقه وارد آن مکان نشوید.

به دلیل این که اغلب حشره کش ها پس از استفاده روی در و دیوار خانه باقی می ماند، در صورت تماس فیزیکی کودکان و سالمندان و افراد حساس می تواند وارد گردش خون و بروز اختلالات گوارشی شود.

اگر بر اثر سهل انگاری، حشره کش وارد چشم فرد شد، چشم را از داخل به خارج به مدت پنج تا شش دقیقه با آب شست وشو دهید.

قرص های حشره کش همان طور که روی اعصاب حشرات اثر می گذارند، می توانند به مرور روی اعصاب پاراسمپاتیک افراد هم تاثیر سوء بگذارند، ضمن این که پودر یا بخاراتی که از این قرص ها ساطع می شود، می تواند سبب تشدید حملات آسم، تنگی نفس و سرفه های شدید شود.

برخی دستگاه های برقی مخصوص که قرص های حشره کش در آن قرار می گیرند، پرتوهای ماورای بنفش ساطع می کنند که می توانند به مرور زمان روی بافت های بدن انسان تاثیر سوء بگذارند و بیماری های پوستی یا انواع سرطان ها را ایجاد کنند.

از قرار دادن دستگاه حشره کش روی فرش یا نزدیک محل خورد و خوراک و اتاق خواب اجتناب کنید، ضمن این که آن را در جهتی نگذارید که نور آن به صورت مستقیم به سمت شما بتابد.