در میان محله های ریز و درشت تهران، دروازه غار و محله های اطرافش از جمله صابون پزخانه و باغ فردوس را به کلکسیونی از آسیب های اجتماعی تهران مدرن می شناسیم. هرچند هنوز رد پایی از ساکنان قدیمی محله در کوچه پس کوچه های ناموزون این محله های پرخاطره یافت می شود، این محله سال هاست در قرق کارگران مهاجری که مهم ترین تجمع زیستشان، اتاق های پرتعداد خانه های فرسوده محله شده، هر اتاق مامن دو، سه کارگر هم زبان هم نژادی است که در سودای سراب پایتخت و در نبود شغل و امکانات توسعه پایدار پا در راه ناکجاآباد تهران نهاده و بازار و واگن های مترو و سر چهارراه های بی شمار تهران، به محل درآمدزایی آنها بدل شده است. کارگرانی