میشل دو مونتنی از جمله تاثیرگذارترین فیلسوفان رنسانس فرانسه است که تاثیر مستقیمی بر بسیاری از نویسندگان غرب داشته از جمله فرانسیس بیکن، دکارت، پاسکال، روسو، امرسون، آلبرت هیرشمن، نیچه، تسوایگ، اریک هوفر و احتمالا بر برخی از آخرین آثار شکسپیر. عمده شهرت او به جاانداختن فرم «جستار» (essay) به عنوان یک ژانر ادبی برمی گردد. چنانکه از این واژه بر می آید جستار فرمی از نوشتن است که با سعی و خطا، کوشیدن و آزمون نسبت دارد. جستارنویسی به این معنا آزمودن یک ایده است. مونتنی در آثارش دست به ترکیبی بی سابقه می زند، ترکیبی از حکایات گاه و بیگاه و سرگذشت زندگی خود با بصیرت های فکری جدی. مجموعه جستارهای او