ناگهان دستت زیر پرس دستگاه قطع می شود. فریادت با فواره خون بالا می گیرد. دو، سه نفر کارگر بزرگسال کارگاه، می دوند و دستگاه را خاموش می کنند و بدن نحیف و به ضعف افتاده ات را در مقابل چشمان وحشت زده دیگر کودکان، از زیر تیغ بیرون می کشند. با سرک کشیدن صاحب کار پیر، جزع و فزعت بیشتر می شود؛ انگار که بخواهی تقصیر را از گردن خود باز کنی و به گردن دستگاه بیندازی. صاحب کار هشدار داده بود اگر مراقب نباشید و دستتان را ببازید، اخراج می شوید. اسماعیل 10ساله! تو به 300 هزار تومان ماهیانه این کارگاه زیرزمینی نیاز داری تا علاوه بر خرج بنگ و بست پدر منگ و افیونی ات، خرج مادر و خواهران بی پناهت را هم فراهم کنی.