بعد از دانشگاه بود که به طور اتفاقی و بالاجبار با یکی از فامیل های نزدیکم صحبت کردیم و به تفاهم نرسیدیم. او یک آدم ساده بی سواد ولی با منزلت در محیط شهری من بود و به قول او من یک جوان خام بی تدبیر و اگر از قلب او خبر گرفته باشم، پررو و کم ایمان. تعداد او کم نبود، آن دیگری و آن یکی و تقریبا همه شان در مورد فیزیک و آسمان طوری فکر می کردند که وقتی حتی هنگام لامپ بستن و تقسیم غذا برای مهمانی همیاری می کردیم، حرف مان به این می رسید که من چیزی نمی دانم و هنوز خام هستم و بی تجربه، احتمالا الگوی استاد تجربه در شهر من یک آدم بی سواد و عمر گذرانده در بازار و کارهای ساده و معیشتی بود.