منطقه مدنظر این یادداشت، در خوزستان یا دیگر استان های آسیب دیده در سال های جنگ تحمیلی نیست. منطقه ای در دامنه های البرز که متجاوزان به آن، نه از آن سوی مرزها که از درون مرزها آمده اند. اینجا کلاردشت است؛ منطقه ای که در کمتر از سه دهه مورد تاخت و تاز قشونی از زمین خواران، ویلاسازان و ویلانشینان قرار گرفته و خاک سبزش را در ناتوانی دیدبانان به توبره افزون طلبی خود کشیده اند. اینجا حکایت از غفلت و فراموشی است و راهیان این بازدید نه در جست وجوی نور که برای عبرت از تاریکی باید بیایند و از خسرانی که پیش آمد، برای آینده و آنچه به جا مانده، پند بگیرند. در مرداد 1360 محل کارم در یک ایستگاه تحقیقات کشاورزی