در برودل شاهد پیوند بشر و محیط هستیم. او در «سرمایه داری و حیات مادی» استدلال می کند که تغییرات آب و هوایی در دوره ای در اروپا منجر به پیدایش سرمایه داری مدرن شده است، پایان عصر یخبندان ها، گرم شدن زمین و افزایش تولید در اروپا به این امر منجر شده است. این استدلال تحت عنوان استدلال جغرافیایی بارها در علوم اجتماعی ایران مورد نقد واقع شده است. همچنین این نقد به برودل وارد شده که تاریخ را به صورت کلیت می بیند و جایی برای اختیار انسان ها نمی گذارد. برودل می گفت وقتی تاریخ را در بلندمدت در نظر بگیریم، بی اختیار انسان ها و کنشگران انسانی حذف می شوند و آنچه باقی می ماند جریان تاریخ است، این نگرش ساختاری به تاریخ است.