اقتضای روزنامه نگاری است که با برخی اشخاص معروف نشست وبرخاست داشته باشی؛ برخی در روزگار حاضر نقشی در قدرت و سیاست و اقتصاد دارند و برخی در دهه های پیش چنین نقشی داشتند. دکتر ابراهیم یزدی برای ما روزنامه نگاران چنین بود. اگرچه به واسطه کار در حوزه دیپلماسی موضوعات پرتعدادی پیش می آمد که ذهن ما به سراغ وزیر خارجه دولت موقت می رفت، اما شرایط، موجب شد که من دوبار تجربه گفت وگو با او را داشته باشم. هر دوبار به بهانه مرگ دو دیپلمات آمریکایی که به دلیل سمت یزدی در دوره تسخیر سفارت آمریکا در تهران، او می توانست روایت های دست اولی از آنها بدهد. اولی هنگام مرگ ویلیام سالیوان، آخرین سفیر آمریکا در تهران