«نیلز بوهر»، فیزیک دان مشهور قرن بیستم، می گوید: «چیزهایی وجود دارد که از شدت جدی بودن، تنها می توان با آنها شوخی کرد». مرگ «مریم میرزاخانی» بی تردید یکی از همین هاست که «بوهر» می گوید؛ آن قدر جدی که باور آن با گذشت چند هفته هنوز هم سنگین است. درباره زندگی و مرگ او بسیار گفته اند و بسیار نوشته اند و من نمی خواهم گفته های دیگران را تکرار کنم یا مرثیه سرایی کنم. نوشتن درباره «مریم میرزاخانی» ساده نیست. نه شخصیت او ساده بوده و نه زمینه کاری اش موضوعی است که بتوان در چند سطر خلاصه کرد. «آلبرت اینشتین» در سال 1948 در ستایش نامه ای که عنوان آن «در رثای ماکس پلانک» بود، می نویسد: «انسانی که سعادت آن