درکشوری که به خاطر مظلومیت «فلسفه»، اندیشیدن در برخی موارد کفر بود وحاصلش «بدعت»، اندیشه ورزی جرات می خواست؛ زیرا از یک سو «اقتدارگرایی» به خطر می افتاد واز یک سو «فرهنگ مردم»، تا جایی که در تاریخش ملاصدرا تکفیر شده و ابن سینا دربه در وسهروردی... با این حال درشرایطی که فضا باز می شد کسانی خوش می درخشیدند حتی با «بومی گرایی در دوران مدرن تحت شرایط اجتماعی»؛ محمد نخشب درچنین دوره ای بود که جریان ساز بود. نخشب در آن زمان «حقوق» خوانده بود و نخستین کسی بود که سوسیالیسم و دموکراسی را لازم وملزوم هم معرفی نمود. امری که نوعی رویکرد «آوانگارد» را در رابطه با مدرنیته وحقوق و...تداعی می کرد. هنگام آغازیدن