تهران ابرشهری است که تعیین کننده ترین و تاثیرگذارترین فرایندهای اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در کل کشور در آن جریان دارد. تهران داری یا رهاکردن آن به دست هرج ومرج الگوی سراسر کشور می شود، اما آنچه امروز در تهران به چشم می خورد، بی قانونی محض و رهاشدگی آن به دست سلیقه ها است. نبود قانون مداری و اجرا یا مقررات در شهر تهران میراث به اصطلاح تکنوکراتیسمی است که منظور از آن فقط ساختن یا مجوز ساخت دادن به سازه های غول آسا و بی تناسب با بافت هویتی و سنتی شهر بوده است. تخریب و نابودی باغ های تهران، به ویژه در مناطق شمالی و نابودی فضاهای امن و میدان ها و ساختمان ها و محله های کوچک قدیمی برای زندگی و آمدوشد و اجتماعات محلی از تهران شهری خطرآفرین و ناامن ساخته است. تهران هرگز، مانند امروز دست خوش بی قانونی و هرج ومرج نبوده است؛ چندان که گویی بی قانونی یگانه قانون آن شده: