آرشیو پنج‌شنبه ۲۳‌شهریور ۱۳۹۶، شماره ۴۹۲۲
فرهنگ و هنر
۱۶
نگاه

جشنواره سازی بدون ضمایم اعتباری و فرهنگی

عباس میرهاشمی

سندرم برگزاری نخستین جشنواره ها آسیبی بسیار مهم است. این سندرم از ترسیم نشدن چشم انداز فرهنگی در سازمان ها و نبود مطالعه برای فعالیت های فرهنگی و فقدان برنامه ریزی درست و صرفا بیلان کاری دادن بخشی از مجموعه ها ناشی می شود.

البته یک دلیل دیگر برگزاری جشنواره های موردی شوق و شور آنی مجموعه هاست. هر حوزه فرهنگی به پایش و مطالعه فرهنگی نیاز دارد؛ چراکه فعالیت های فرهنگی اثراتش مانایی دارد، پس حتما باید فاز مطالعاتی داشته باشد. وقتی فاز مطالعاتی درست باشد، حیطه، حدود، اهداف و برنامه ها مورد بررسی قرار می گیرد و وقتی چنین شود می توان براساس یک نگاه و رفتار درست آن کار را پایه گذاری کرد و براساس مطالعه و نیازهای فرهنگی اتفاقات موجود و آینده برنامه ها ترسیم شود. اما چون هیچ کدام اینها نیست و در سازمان ها و اذهان چنین رفتاری نهادینه نشده، طبیعی است یک سال فضا فراهم شده و جشنواره ها برگزار می شود و همه هم شوق دارند اولین دوره را برگزار کرده اند. اما طبیعی است چون برنامه ریزی نشده و به چشم اندازهایش فکر نشده و در خصوص ضمایم اعتباری و فرهنگی تدبیری اندیشیده نشده، نمی تواند ادامه دار باشد. نه اشخاص و نه سازمان ها هیچ یک نمی توانند آن را استمرار ببخشند. به همین دلیل بعد از مدتی فراموش می شود.

میرهاشمی خاطرنشان می کند: نه تنها سندرم برگزاری اولین جشنواره ها در عرصه فرهنگ و هنر وجود دارد، بلکه امروزه شاهد جشنواره های موازی هم هستیم. مثلا آثاری که در جشنواره فلان می بینید، در جشنواره بهمان هم می بینید. در واقع آثار در جشنواره های مختلف تکرار می شود و این نوعی موازی کاری است.

*رئیس انجمن عکاسان دفاع مقدس