نیچه در کتاب اینک، مرد!، دلیل گزینش نام زرتشت را برای گزارش فلسفه ی خویش باز می گوید: هرگز از من نپرسیده اند، اما می بایست می پرسیدند که معنای نام زرتشت در دهان من چی ست: در دهان نخستین اخلاق ناباور: معنای آن درست ضد آن چیزی ست که مایه ی بی همتایی شگرف این ایرانی (Perser) در تاریخ است. زرتشت بود که نبرد نیک و بد را چرخ گردان دستگاه هستی انگاشت. ترجمانی اخلاق به مابعدالطبیعه، در مقام نیرو[ی گرداننده]، علت، غایت به ذات خویش، کار او ست. این پرسش، اما، در جا پاسخی در بن خویش در بر داشت. زرتشت بود که این شوم ترین خطا را پدید آورد، خطای اخلاق را: پس او می باید همچنین نخستین کسی باشد که به این خطا پی می برد.