در میانه کوچه ای در محله پیروزی تهران، پرچمی ساده، بی هیچ نقش و نگاری با رنگ سرخ یکدست، بالا رفته و دو طرف آن با طنابی ضخیم به پنجره خانه های روبه روی هم وصل شده است. یکی از اهالی خانه می گوید: «ما سال های زیادی است اینجا هیات داریم، بیشتر یک هیات خانوادگی است. پارکینگ را هیات می کنیم، هر شب هم شام می دهیم و خرجش را هم خودمان از فامیل یا دوستانمان تامین می کنیم. هر شب نزدیک 100 پرس غذا می دهیم.» از بالا تا پایین خیابان طویل و محله مذهبی نشین پیروزی، بنرهای بزرگ هیات های عزاداری علم شده اند که هر کدام نام مداح و سخنران را درشت و رنگی نوشته اند تا عزاداران بیشتری را به خود جلب کنند.