انسان دوران باستانی، تصوری از موقعیت خود در کیهان نداشت و از آنجایی که نه تلسکوپی برای مشاهده جهان هستی در اختیار داشت و نه قادر بود از یک روش معرفتی عقلانی بهره بگیرد، حقیقت را نمی دید و ره افسانه می زد. براساس افسانه های باستانی، زمین در میانه تارتاروس و اورانوس قرار داشت. تارتاروس در افسانه های یونانی، محل مجازات گناهکاران و به نوعی جهنم زیر زمین بود. در اسطوره های یونان باستان، کرونوس و دیگر تایتان هایی که با خدایان می جنگیدند در تارتاروس زندانی بودند. بشر در چنین دوران تاریخی، هیچ درک و برآورد درستی از فاصله های نجومی و به عبارتی فاصله سیارات دیگر با زمین نداشت. براساس اسطوره های باستانی