حسین منزوی، زاده اول مهر سال 1325 در زنجان است که او را غزلسرای شوریده حال نام نهاده اند. پدرش به زبان آذری شعر می سرود و پسرنیز نخستین دفتر شعرش را با نام «حنجره زخمی تغزل» در سال 1350 منتشر ساخت. در کنار سرودن غزل و البته شعر نیمایی، دستی هم بر ترانه سرایی داشت. در تمام زندگی میان تهران و زنجان در حرکت بود و گاه به سبب ادامه تحصیل یا حضور در انجمن های ادبی، تهران را برمی گزید و گاه نیز راهی دیار پدری می شد و در زنجان سکنی می گزید. واپسین سال های عمر را نیز در زنجان گذراند و سال 83 که برای همیشه چشمانش را بر دنیا بست، در زنجان به خاک سپرده شد و حالا سنگ قبری دارد که گاهی هم از هجوم حوادث، بی نصیب نمی ماند.