«پرنده ها دیرشان نمی شود. هیچ سگی ساعتش را نگاه نمی کند. گوزن ها دلواپس فراموش کردن توله ها نیستند. فقط انسان زمان را اندازه می گیرد. فقط انسان ساعت را اعلام می کند و به همین دلیل فقط انسان از ترسی فلج کننده رنج می برد که هیچ موجود دیگری تحمل نمی کند: ترس تمام شدن وقت...» این نوشته را راننده با خط خوش نوشته بود و پایین شیشه تاکسی اش کنار فرمان چسبانده بود. به راننده نگاه کردم، حدودا شصت ساله بود. پرسیدم: «ببخشید این را خودتون نوشتید؟» راننده گفت: «نخیر، دخترم برایم نوشته مال یه کتاب به اسم ارباب زمان، نوشته، میچ آلبوم.» گفتم: «چرا چسبوندینش اینجا؟» راننده گفت: «الان چقدر وقته تو ترافیک هستیم؟» گفتم: «یک ساعت.» راننده پرسید: «بیرون را نگاه کردید؟» گفتم: «چطور؟» راننده گفت: «حواستون هست برگ درخت ها دارن زرد و نارنجی می شن؟»