«ما به شما مدیونیم آقای ایشی گورو. به شمایی که واژه ها را رنگ طراوت می زنید و کسی چه می داند، شاید زندگی همان باشد که شما تصویر می کنید، که نه جای قضاوت است نه جای حکم کردن، که وقتی از عشق می نویسید، ولو از دولت مستعجلی که پایانش از همان ابتدا پیداست، کاری می کنید که خون تو رگ خواننده بماسد و جوری رس واژه ها را می کشید که هر پای آماسیده ای توش وتوان دویدن دوباره می یابد. ما به شما مدیونیم که با خواندن «بازمانده روز» تازه دستمان آمد آن ساحل دوری که هر موجی به آن سجده می کند، جغرافیای ذهن زیبای شماست نه بازار مکاره بازاری نویسانی که متن های بزک شده بی سروته را به اسم رمان یا هر چیز دیگری به خورد