طبق قانون مجازات اسلامی آتش زدن، تخریب اموال عمومی مشمول مجازات است. اگر این تخریب ها توسط یک فرد صورت گیرد، برابر قانون مجازات اسلامی به عنوان یک جرم عادی تلقی می شود. اما اگر هدایت شده باشد و گروهی باشند که به قصد برهم زدن نظم این اقدام را انجام دهند، این به عنوان اقدام علیه امنیت ملی تلقی شده و بررسی آن در صلاحیت دادگاه انقلاب است و برابر ماده 610 قانون مجازات اسلامی، اجتماع و تبانی که به قصد برهم زدن نظم عمومی صورت می گیرد، اقدام علیه امنیت ملی است و باید با آن برخورد شود.

چنانچه شهروندان هم چنین رفتاری را توسط عده ای دیدند نباید خودشان اقدام به برخورد با این افراد کنند و باید بلافاصله پلیس را در جریان قرار دهند. این جرایم در دسته جرایم مشهود قرار می گیرد و پلیس نیازی به دستور مقام قضایی برای دستگیری این افراد ندارد و می تواند با دستگیری آنها مانع گسترش اعمال این افراد در سطح جامعه شود. اما اگر این افراد یک فردی را به عنوان سر شاخه در داخل یا خارج کشور داشته باشند و هدایت شوند، حتی اگر خواسته این افراد به حق هم باشد (که در مورد این افراد اینطور نیست) راه و روش آن این نیست که اموال عمومی را تخریب کنند و به مسجد که جایگاه مقدسی دارد آسیب و آن را آتش بزنند. اما نکته ای که وجود دارد این است که مردم باید در برخورد با این افراد با احساس برخورد نکنند و کار را به مسوولان انتظامی بسپارند. چرا که به نظر می رسد خواسته این افراد هم همین است که در جامعه تنش و بین مردم برخورد ایجاد کنند و این برخوردها در نهایت موجب ناامنی خواهد شد. اما کسانی که سر نخ این رفتارها را دارند، درصدد هستند که مردم را تحریک کنند و رودرروی آنها قرار بگیرند. اما بهتر است پلیس در جریان قرار بگیرد و طبق قانون با آنها برخورد تا نه ناامنی ایجاد شود و نه توهینی به مقدسات صورت گیرد و نه اجتماعی تشکیل شود.