خدمات الکترونیکی در هر سطحی اعم از دولتی و خصوصی، سال هاست با مفهوم کلیدی به نام «احراز هویت» درگیر است که البته این مسئله مختص ایران هم نیست. اساسا در سیر تطور اخذ خدمات در جوامع، با پیشرفت و همه گیر شدن فضای مجازی و ابزار های ارتباطی که راه حل طبیعی و خلاقانه بشر برای غلبه بر چالش های نو پدیدار دنیای مدرن، ازجمله بحران انرژی، ترافیک، آلودگی هوا، توسعه پایدار و محیط زیست و... بوده است، بحث احراز هویت برای حضور و فعالیت در فضای مجازی از دغدغه های همیشگی خدمات دهندگان و خدمات گیرندگان بوده است و آن را به پاشنه آشیل این فرایندها تبدیل کرده یا دست کم آن را به عنوان نقطه عزیمت سیاست گذاری و سناریونویسی