سال ها پیش، پس از درگذشت احمد شاملو، کتابی با عنوان «بامداد در آینه» به قلم نورالدین سالمی منتشر شد که شرح گپ وگفت های خصوصی نویسنده کتاب با شاملو و همسرش آیدا بود: گپ وگفت هایی که گاه در حضور و با مشارکت میهمانان شاعر صورت گرفته بود و قلمی شدن آنها، شاملو را «در خلوت» نشان می داد. پس از انتشار کتاب نورالدین سالمی، شیفتگان شاملو برآشفتند که «شاملو این نبود». کسانی که منصف تر بودند و حداکثر محب شاملو بودند نه مرید او، قبول داشتند که آن حرف ها، حرف های خود شاملو است ولی پرده برداری از خلوت شاعر را غیر اخلاقی دانستند. هر چه بود، آن کتاب ناخواسته تصویری منفی از شاملو ترسیم کرد و آن ادعای همیشگی