دیگر همگان آگاهیم که ایرانی جماعت از هر دری سخن می راند و در هر بحث و سخنی وارد می شود؛ حال در آن سررشته داشته یا نداشته باشد و این دور همی خود یا غیر خود خواسته، اگر در محفل های چندگانه یا در داخل اتوبوس و تاکسی و مترو باشد؛ به جالب ترین نوع خود خواهد رسید... مراد از این پیش قلیانی به قول قدما نقبی است به رفتار و کردارمان در میزانسنی مثل تاکسی که چهار مسافر آن به همراه راننده، مترصد فرصتی هستیم تا میزان «دانستنی» های خویش را به رخ کشیم و در حرف و سخن هم وارد شویم؛ فارغ از آنکه بدانیم سعدی در همین مورد سروده: سخن را سر است ای خداوند و بن/ میاور سخن در میان سخن/ حال جدا از این مورد فراگیر کردار