فیلم هایی که می خواهند در حوزه روزنامه و مجله حرفی ارائه دهند و در حقیقت از دریچه سینما و بواسطه نشریات، حرف اصلی شان را بزنند دلایل زیادی برای غیرقابل پذیرش بودن دارند، قابل باور نبودن آن نشریه در عالم واقع، چون نشان و اثری از آنها روی کیوسک های روزنامه فروشی نیست.

وقتی فیلمی بخواهد در این حوزه فعالیت داشته باشد، لاجرم شخصیت اصلی اش، خبرنگار و روزنامه نگاران هستند و در وهله بعدی تحریریه و نام نشریه. مورد این نوشته بیشتر به این موضوع بازمی گردد که چرا در سینما یا تلویزیون ما، نام واقعی روزنامه برده نمی شود و هماره از اسمی دیگر، هر چند با قرابتی نزدیک به نام اصلی ذکر می شود. مثالش آنکه