بهانه این یادداشت مباحثی است که پس از ماجرای پیش آمده برای عضو زرتشتی شورای شهر یزد درگرفت و مانند بسیاری از امور دیگر، ارکان رسمی و سیاست مداران مواضع و اظهارات متعارضی را دراین باره ابراز کردند. اظهاراتی که نمی توان آنها را تفاوت هایی از جنس تنوع دانست و بیشتر حاکی از تضادهایی است که در بالاترین سطوح از تصور جامعه ایرانی ایده آل وجود دارد. به تکرار از اقلیت های رسمی ایران، یعنی مسیحی، زرتشتی و یهودی ها می شنویم. مردمانی که برخی مانند زرتشتیان ساکنان اصلی این سرزمین و وارث سنت های پیشااسلامی کشور هستند. اقلیت منحصر به فردی که علاوه بر حضور در ایران نشان خود را بر تاریخ اندیشگی جهان و نیز شکل