این اتفاق(زلزله) ناگوار دلم را غمگین کرد. از پریشب که خبر وقوع زلزله در غرب کشور را شنیدم تا صبح خواب به چشمانم نیامد. مدام با خودم فکر می کنم در این شرایط کار درست چیست؟ قرار بود کنسرت «کوردواری» برای مردم ایران و کردستان نشان شادی و اتحاد باشد اما اکنون که این ضایعه به وقوع پیوسته، رنگ غم به خود گرفته است. با وجود این اما هنوز اتحاد را در جان مایه اش دارد. و اما من و گروه مولانا که قرار بود تولد چهل سالگیش را در هفتم آذر ماه جشن بگیرد اکنون راه جدیدی را در پیش داریم.

به یاری خداوند منان «کوردواری» به یاد عزیزانی که پرکشیدند و برای تسلای غم و قصه بازماندگان به روی صحنه خواهد رفت و با اینکه همگی در بهت و حیرتیم شاید با موسیقی مان بتوانیم همیاری و ایستادگی را فریاد بزنیم و تالار وحدت در هفتم آذر میعادگاهی شود برای احترام به تاریخ و فرهنگ و مهربانی مردمان کردستان. من از رفتن یاران متاسفم و این ضایعه را به ملت ایران و بویژه کردها تسلیت می گویم و امیدوارم پدران و مادرانی که از این مصاف غم انگیز باقی مانده اند، دیگر داغ عزیزانشان را نبینند اما این به معنای نشستن و انفعال ما نیست. من به عنوان فرزند کردستان برای صاف ایستادن قامت درخت تناور و پرثمر کرد از راه هنر، تلاشم را ادامه خواهم داد و دست از کوشش برنمی دارم.