شرق: وقت وقوع حادثه هایی مثل زلزله، زنان بخشی از آسیب پذیرترین گروه ها در مناطق آسیب دیده اند. به روایت یک شاهد عینی سال 82 بم که زلزله آمده بود، در میان مایحتاجی که برای مردم برده می شد، کمبود اقلام بهداشتی خاص بانوان مشهود بود و نهایتا با مدتی تاخیر در رسانه ها اعلام شد. هنگام ترس و اضطراب نیاز بیشتری هم هست، ولی شرم مانع بیان می شود.

آمارهای حوادث دیگر هم نشان می دهد زنان بالاترین آمار تلفات را در حوادث دارند. طبق آمارهای سازمان ملل، زنان 14 برابر بیشتر از مردان در معرض خطر مرگ به هنگام وقوع بلایای طبیعی هستند، در زلزله پاکستان، زنان سه برابر مردان جانشان را از دست دادند. در توفان بنگلادش 90 درصد از 140هزار کشته، زن بودند. در سونامی اندونزی، 80 درصد کشته شدگان زن بودند. 72 درصد افراد نیازمند به خدمات توانبخشی بعد از زلزله رودبار و منجیل زن بوده اند. از طرفی واکنش طبیعی آنها نیز به حوادث غیرمترقبه به گونه ای است که نیازمند خدمات مشاوره و روان شناسی گوناگونی هستند.

شاید برای همین است که گفته می شود پیش از بروز حوادث طبیعی از این دست به شدت این نیاز که به زنان آموزش های مقابله ای داده شود احساس می شود؛ مسئله ای که با وجود قرارداشتن ایران در کانون زلزله هنوز اتفاق نیفتاده است. زنان علاوه بر قوانین حمایتی در شرایط این چنینی، نیازمند کمک های بیشتری هستند. در زلزله ورزقان و بم بیشترین درخواست زنان ارسال پدهای بهداشتی و اقلام بهداشتی و دارویی بود.

از طرفی حضور مشاور و مددکار برای آرام کردن فضای شهرها و همچنین تفکیک زنان باردار شاید بتواند کمی از بار درد این زنان بکاهد. دیدن نیازهای بهداشتی زنان و ایجاد شرایط امن برای آنها که به دلیل آوارگی قربانی ابعاد مختلف آسیب های ناشی از حوادثی مانند زلزله می شوند باید از اولویت های مسئولان امدادی باشد.