روستایی که در روزگار آبادانی «کبودان» نام داشت، این روزها گرچه مخروبه، اما روشن به چراغ میزبانی است. میزبان میهمان هایی که با طلوع آفتاب، از قله های ارتفاعات عباس آباد [نایین] آرام آرام پایین می آیند و در ضیافت زوج سالخورده ای شرکت می کنند که بر مرده ریگ روستای آبا و اجدادی شان خانه کرده اند. از این روست که باید گفت، «کبودان» خالی از سکنه هست، اما خالی از زندگی نیست! سال هاست که محیطبان های منطقه عباس آباد این زوج سالخورده را می شناسند. زن و مردی که بیش از 70 بهار را پشت سرگذاشته اند و بیش از 15 سال است که به کبودان بازگشته اند تا به همان سبک و سیاق پدران شان زندگی کنند. دیوارهای خشتی و کاهگلی