با فاجعه زلزله سرپل ذهاب و قصرشیرین، مردم از طرق مختلف سعی می کنند همدردی خود را نشان دهند. انواع شماره حساب ها برای کمک رسانی مطرح شده است. مراکزی غیردولتی هم به صورت خیریه و خودجوش تشکیل شده اند تا وسایلی نظیر آب و پتو و شیرخشک را جمع آوری و ارسال کنند. از سوی دیگر با اینکه مسئولان از ارسال هواپیما و وسایل موردنیاز می گویند، از کمبودها هم گزارش می شود؛ از نبود داروهای ضروری تا چادر. شهردار یکی از مناطق زلزله زده التماس می کرد که احتیاج به امدادرسانی دارند. باوجود حضور نیروهای نظامی و مسئولان که در اولین فرصت خود را به آنجا رسانده اند، خبر حمله راهزنان به آذوقه ها و وسایل، شوکه کننده بود. درحالی که تاکید شده وسایل مستعمل ارسال نشود، عکسی از آب معدنی های تاریخ مصرف گذشته احساسات را جریحه دار کرد. به نظر می رسد بیش از هرچیز، عدم مدیریت بحران به چشم می آید؛ عدم مدیریت در نحوه تقسیم وسایل بین مردم و عدم توزیع مناسب و مدیریت وسایل هرچند اندک. هرچند به نظر می رسد خود مردم زلزله زده در نهایت دست به کار شده و اقدام کرده اند و بر اساس داشته هایشان روزگار خود را سپری می کنند. در این میان برخی عکس ها حکایت از غم می کند و برخی دیگر حکایت از کمبود، اما نحوه مدیریت نیز در برخی عکس ها زیر سوال می رود. نمونه اش عکس توزیع آب معدنی در بین زلزله زدگان است. البته فقط همین مورد نیست؛ یکی دیگر از خبرنگاران حاضر با پوشش زنده از نحوه توزیع چادر و پتو گزارش می داد. این نحوه توزیع آن قدر اشکال دارد که همه بر آن آگاهی دارند. ناخودآگاه این عکس ترامپ را به یاد آورد که باعث شد بسیاری از رسانه ها و مردم و شهردار شهر آسیب دیده پورتوریکو و... به آن اعتراض کنند. او هنگامی که به این شهر دو هفته بعد از توفان ماریا سفر کرد، با اینکه یک میلیون دلار هم کمک کرده بود، اما صحنه دردناکی را پدید آورد و رول های دستمال کاغذی را به درون جمعیت با خوشحالی و افتخار پرت کرد؛ صحنه ای که «توهین» شمرده شد و مدام او را یک «سوءاستفاده کننده» از درد مردم قلمداد کردند و برخی رفتارش در بین جمعیت را «وحشتناک و بی رحمانه» ارزیابی کردند.