کریستن سن(دانمارکی، استاد علم لغت ایرانی و صاحب کتاب ایران در زمان ساسانیان) می نویسد: که انوشیروان عده ای را جمع کرده بود و با آنها بر سر یک مسئله ای مشورت می کرد. عقیده خودش را گفت، همه گفتند: هرچه شما بفرمایید، همان درست است. یکی از دبیران بیچاره گول خورد خیال کرد واقعا جلسه، جلسه مشورت است و او هم حق دارد رای اش را بگوید. گفت: اگر اجازه بفرمایید من نظرم را بگویم، نظرش را گفت. عیب های نظر انوشیروان را هم بیان کرد. انوشیروان گفت: ای بی ادب! ای جسور! و بلافاصله دستور داد که مجازاتش کنند. قلمدان هایی را که آنجا بود در حضور سایرین آنقدر بر سرش کوبیدند تا مرد! (1)

1- گفتارهای معنوی، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 23