می دانستم که مساله مسکن مهر به خاطر ماهیت آن و خطاهایی که در پرونده آن هست، جنجال برانگیز می شود و به همین دلیل چند روز قبل در همین ستون نوشتم که تا اطلاعات کاملی درباره میزان تخریب مسکن مهر بر اثر زلزله منتشر نشده است و تا وقتی زلزله زدگان به کمک های ضروری نیاز دارند و تا زمانی که وضعیت مسکن مهر سرپل ذهاب از منظر کارشناسی بررسی نشده، بهتر است در این باره از منظر سیاسی حرف نزنیم.

متاسفانه آقایان از بزرگ و کوچک در این باره حرف هایی زدند که بعدا هم می شد مطرح کرد. مگر مسابقه است که برای گفتن هر حرفی تعجیل می کنیم و منتظر پخته شدن کلام نمی مانیم؟

به این حرف های نپخته و خام و غیرکارشناسی و قطعا سیاسی باید اضافه کنیم سخنان یکی از کسانی را که در دفتر رهبری مشغولند و خوف آن می رود که اینگونه اظهارات امثال ایشان به جایگاه رهبری در اذهان مردم صدمه وارد کند. این بنده خدا در فیلمی که از او منتشر شده، آگاهانه و با اطلاع از اینکه در حال ضبط سخنان وی هستند و حتی برای انتشار از وی اجازه هم می گیرند، به معاون اول رییس جمهوری «لعنت» می کند که از نظر دینی و فقهی یکی از بدترین شکل اعلام برائت است و بسیاری از علما در استفاده از این روش و این کلمات، سختگیرند و به کار بردن آن را برای مومنان حرام می دانند.

سخن بنده این نیست که حق با کیست و در مسکن مهر سرپل ذهاب در جریان زلزله چه گذشته است و جناب روحانی و جهانگیری درباره میزان تلفات و تخریب ها راست می گویند یا حامیان دولت قبل و امثال این بنده خدا. صحبت سر این است که آیا ما مجازیم درباره این موضوع تخصصی قبل از اعلام نظر کارشناسان و مطلعان سخنی بگوییم؟

آیا اگر قرار است نظر بدهیم باید با این ادبیات حرف بزنیم؟ آیا رعایت شان و جایگاه و نسبت و رابطه ها را نباید بکنیم و در نخستین اظهارنظر علنی که از ما منتشر می شود باید چنین ادبیاتی داشته باشیم؟