اینجا تهران است. اینجا مشهد است. اینجا اصفهان است. اینجا هر نقطه ای از جهان جز کرمانشاه است و حالا زمین لرزیده است. در چنین لحظه ای به چه می توان فکر کرد؟ لابد به هر چیز، جز مادیات. جز اشیایی که روزگاری دوستش داشتید و حالا دیگر ندارید. اگر خوش شانس باشید و عزیزانتان را از دست نداده باشید، شده اید شبیه یک انسان اولیه. انسانی که نه تجملات به کارش می آید و نه هنر و نه هیچ چیز دیگر. تنها برای بقاست که تلاش می کنید. شب که بشود؛ فقط، جایی را می خواهید که بروید و برای لحظه ای هم که شده آرام بگیرید. آرام. آرامش دیگر در زندگی تان معنا نخواهد داشت؛ اما آدمیزاد به زندگانی زنده است. در آن حال یک چادر برایتان