دخترک تازه از راه رسیده. مقنعه سفیدش با آن حاشیه زرد رنگ روی سرش کاملا جابه جا شده و درزش کنار گوشش قرار گرفته. یونیفرم قرمز مدرسه را هنوز از تنش در نیاورده. راهی اتاقکش می شود؛ آلونکی که با شاخ و برگ های درخت خرما درست شده و اسمش را گذاشته خانه. باد شدیدی می وزد. آنقدر که مجبوری چشم هایت را ببندی تا

پر از خاک نشود. زهرا کلاس اول ابتدایی است. او هر روز به این آلونک پناه می برد، مشق هایش را می نویسد و بیشتر اوقات روزش را آنجا سپری می کند. آن طرف تر مادر، پدر و برادر 11 ساله اش مواد مصرف می کنند. مددکارها کمک کرده اند و برایش این اتاقک را ساخته اند تا لااقل او گرفتار نشود. آن طور که علیرضا در سن 11 سالگی معتاد به هروئین شده. بارها ترکش داده اند، اما باز می رود سراغش. آخر چه انتظاری می توان داشت از یک کودک 11 ساله که دائم در معرض دود و دم است... هروئین، شیشه.