مجید یک دسته چک برگشتی از جیبش درمی آورد و با عصبانیت توی هوا تکان می دهد و داستان زیر و رو شدن زندگی اش را تعریف می کند؛ او 10 سال پیش در بازار تهران تولیدی لباس داشته و زندگی اش روی روال بوده تا روزی که خریدارها به جای پول نقد به او چک می دهند و تمام. تولیدی بسته می شود و او که روزی 11 کارگر داشته حالا چاره ای ندارد جز اینکه یکه و تنها کنار تئاتر شهر بساط کند. اصرار دارد چک ها را نگاه کنم تا مطمئن شوم که راست می گوید: «همه، این شغل را می زنند توی سر ما؛ از شهرداری گرفته تا نیروی انتظامی. کاش لااقل یکی بپرسد چرا این همه آدم برای دستفروشی به خیابان ها هجوم آورده اند؟ برویم دزدی کنیم خوب است؟ بخدا ما هم دوست نداریم اینجا گوشه خیابان باشیم.»