در روزهای تلخ زلزله کرمانشاه، موضوع تخریب مسکن مهر در زلزله، محل مناقشات سیاسی شد. من علاقه ای ندارم با نگاهی سیاسی به معضلات نگاه کنم. تلخی از دست دادن جان چند صدنفر از هموطنان مان به قدر کفایت آزاردهنده هست. اما جادوی شبکه های پیام رسان موبایلی باعث شده که حتی سیاستمداران هم گاهی توی چشمان شما نگاه کنند و حیا را بخورند و آبرو را قی کنند. پس از پخش تصویری از مسکن مهر سرپل ذهاب، بعضی از مقامات ارشد دولت به تکذیب متوسل شدند و نشان دادند که تکذیب، هنوز هم در کشور ما محبوب ترین دفاع است. اما وزیر وقت راه و شهرسازی پا را فراتر گذاشت و مدعی شد که مخالفان دولت دهم عکسی از خرابی های منطقه ای در مصر را به جای مسکن مهر به مردم نشان می دهند تا دولت را تخریب کنند. هواداران دولت گذشته هم عکس هایی از خرابی واقعی در سرپل ذهاب را کنار عکسی منتسب به خرابی های منطقه ای در مصر کنار هم قرار دادند تا مساله را رسوا کنند. حال آنکه از خسارت های مسکن مهر در عصر رسانه های مجازی، تنها یک عکس منتشر نشده که بشود تکذیبش کرد. همه آنها متعلق به خرابی های منطقه ای در مصر بود؟تیموتی اسنایدر در کتاب «استبداد، بیست درس از قرن بیستم» که به تازگی در ایران هم منتشر شده به نقل از ویکتور کلمپرر می نویسد که حقیقت به چهار شیوه نابود می شود. نخستین شیوه «دشمنی علنی با واقعیت قابل اثبات» است، یعنی جا زدن داستان های ساختگی و دروغ بافی به عنوان واقعیت. دونالد ترامپ این کار را به میزان زیاد و با سرعت انجام می دهد. در طول کارزارهای انتخاباتی 2016 امریکا یکی از اقداماتی که برای ردیابی منبع گفته های او انجام شد نشان داد که 78 درصد ادعاهای مبتنی بر واقعیت او غلط بوده اند. این درصد به قدری بالاست که باعث می شود در مسیر دروغ بافی محضی که او در پیش گرفته اظهارات درستش هم سهوهایی ناخواسته به نظر برسند. درست است که با تلگرام می توان خالی بندی ها را جای حقیقت جا زد، اما تا این حد که در پاسخ به یک اتهام، رو شدن یک خالی بندی بزرگ با یک خالی بندی بخواهیم حقیقت را رسوا کنیم؟