نمایشگاه خودروی تهران به عنوان بزرگ ترین رویداد خودرویی کشور، امسال یعنی در سال دوم برگزاری اش، داستان جالبی داشت. نخست این که با وجود بسته بودن ثبت سفارش برای خودروهای وارداتی، باز هم برخی از شرکت های واردکننده در نمایشگاه حضور داشتند! و جالب تر از همه این که بعضا این شرکت ها به معرفی محصول جدید و نمایش محصولاتی که هنوز معلوم نیست قرار است با چه تعرفه و شرایطی به کشور وارد شوند، اقدام کرده بودند. البته در این بین بسیاری از این شرکت ها اقدام به پیش فروش محصولاتشان با قیمت علی الحساب یا پیش پرداخت متناسب با قیمت نهایی کرده بودند. ولی این که معلوم نیست این خودروها با چه شرایط و قیمتی به دست مشتری برسد، جریانی جالب است!

مساله دیگر، حضور گسترده خودروهای چینی در سراسر نمایشگاه بود. در واقع سیاست های نه چندان به روز خودروسازان داخلی و موضوع عرضه محصولات تکراری با تغییرات بسیار ناچیز برای به روزرسانی آنها، راه را برای محصولات صنعت خودروسازی چین هموار کرده است. جالب است که در این بین خودروسازان بزرگ کشور مثل ایران خودرو و سایپا نیز به «چینی زدگی» روی آورده اند و به جای اقدام به عرضه یک محصول قابل اطمینان با پلتفرم و ساختاری جدید، هر روز خودروهای چینی تازه تری را گلچین می کنند! با این که این روزها خودروسازان چینی پیشرفت بسیار زیادی نسبت به قبل داشته اند و عمدتا محصولاتی با کیفیت و بهتر نسبت به سال های گذشته به بازار عرضه می کنند، اما با در نظرگیری پتانسیل های علمی و مهندسی موجود در کشور، کمترین انتظار مردم از خودروسازان ما با چند برابر قیمت نسبت به بسیاری از برندهای چینی، عرضه محصولاتی تازه (و نه تولید یک محصول پرزرق و برق روی پلتفرم بیش از دو دهه پیش پژو 405، با اسم و رسمی جدید!) و قابل رقابت با خودروهای روز دنیاست. چیزی که این روزها از طرف خودروسازان ملی ما فراموش شده و جای آن را «مونتاژکاری» گرفته است.