با افول مزیت های نظامی آمریکا در برابر چین، ایالات متحده اعتماد به نفس کمتری می یابد که جنگ [اساسا] بتواند با برنامه هایش انطباق داشته باشد. ارتقای نیروهای نظامی چین، به ویژه سیستم های ضددسترسی و منع منطقه ای، به این معنا است که ایالات متحده نمی تواند در مورد دستیابی به کنترل عملیاتی، تخریب سیستم های دفاعی چین و دستیابی به پیروزی قاطع در صورت وقوع جنگ خوش بین باشد.

اگر- یا زمانی که- یک بحران رخ دهد، خطر اینکه یک جرقه موجب یک درگیری ناگهانی و غیرمنتظره شود- شاید به شدت- افزایش یابد. افزون بر این، رهبران سیاسی هر دو طرف با این همه خطر شاید کمتر انعطاف پذیر باشند و فرماندهان نظامی ممکن است