دعاهای «ناخدا خلف ظلم آبادی» برای پسر سبزه رو و ترکه ای اش مستجاب شد و نجف پیر شده! البته ناگفته پیداست که پیر شدن، حتی اگر آرزو و دعای خیر پیرها، برای جوان ها هم که باشد، گرفتاری های خودش را دارد. سکته های پیاپی، پیرمرد را حسابی از تک و تا انداخته؛ پوست تیره اش به استخوان گونه اش چسبیده و بیماری چهره اش را بشدت تکیده کرده؛ گوش هایش بسیار سنگین و خلقش نیز تنگ و ترش شده. اما هر که قبل تر از این ها نجف را از نزدیک دیده بوده و نشست و برخاستی با او داشته، بی تردید خنده های بلندش را هنگام صحبت شنیده و خوب می داند که در زندگی نجف، همیشه روی همین پاشنه ای که این روزها می چرخد، نمی چرخیده. نجف کم حوصله