آن چنان که در کتب تاریخی اسلامی نقل شده است، شمر بن ذی الجوشن از اشراف شهر کوفه بود که در جنگ صفین در سپاه امام علی(ع)حضور داشت. او نه تنها در سپاه امام بود، بلکه در این جنگ جراحت هایی نیز برداشت و به نوعی جانباز جنگ صفین نیز محسوب می شد.

با این حال همین شمر در واقعه کربلا سر از بدن مبارک امام حسین(ع) جدا کرد و موجب ننگ ابدی برای خود شد و این عملی نبود که شخص بتواند با اندک گمراهی به آن دست بزند و یک روزه چنین رویکردی را برگزیند، بلکه نشان از عمق تدریجی انحراف و بی بصیرتی در او دارد که ابتدا زمینه شهادت حجربن عدی را فراهم ساخته و سپس مستقیما امام حسین(ع) را به شهادت رساند.