روستای بندو، جنوبی ترین روستای استان بوشهر در مرز استان های بوشهر و هرمزگان است. وجه تسمیه روستا، محل بند و سد برای مهار آب و استفاده کشاورزی است. این روستای تاریخی دارای تعداد قابل توجهی چشمه است که انهیر، دزدنه، عین الساده، مردو، تزو، زاخر معروفترین این سازه های طبیعی آبی است؛ در کنار هر کدام از این چشمه ها به غیر از انبوه درختان نخل، کنار، گز و سپستان و انواع گیاهان دارویی، بقایای خانه های قدیمی و جوی های سنگ و ساروج دیده می شود. در گوشه دیگری از این روستا دو آسیاب آبی و سد ارباط که قدمت آنها به دوران ساسانی می رسد، قرار دارند. این سد و آسیاب ها در امتداد آب چشمه ها هستند. در زمین های شور مسطح پایین دست روستا رودخانه کم آب شوری قرار دارد که امتدادش به خور خروجی از خلیج نایبند و جنگل های حرا می رسد. این روستا 750 نفر جمعیت دارد و مردم آن عرب زبان هستند. بهترین زمان سفر به این روستا اواخر آبان ماه تا نوروز است.