آقای دکتر داوری اردکانی، رییس فرهنگستان علوم کشور به نقد رفتاری پرداخت که بسیار قابل تامل است. آقای داوری به نسبت و صریح اظهار داشت که: «اگر آن مقدار که بعضی دست اندرکاران به مسائلی چون حجاب یا فلان طرح عادی سازمان ملل و یونسکو حساسیت نشان می دهند، به فساد بزرگ موجود و منتشر در همه جا حساس می شدند، وضع حجاب و آموزش و پرورش هم تا حدودی بهبود می یافت.» هرچند چنین گزاره ای برای اولین بار نیست که شنیده می شود ولی از آنجا که بیان کنندگان آن عموما از فعالان سیاسی و رسانه ای بوده اند به راحتی با انگ سیاسی زدن به آن، نادیده یا ناشنیده انگاشته شده اند. ولی اظهار آن از سوی یک شخصیت علمی و نه سیاسی که