آرشیو پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۶، شماره ۶۶۹۰
قاب
۱۳

باران که آمد نفسم را شست

علی محمدی

نه؛ این بار حرفی از بوی خاک نم زده نیست. شاعرانه ها را کنار بگذار. مجالی است برای یادآوری. فراموش کرده بودم صمیمیت سیال فضا را.

بوی باران را. مرده بودم، زنده شدم.