بعضی چیزها هیچ وقت قدیمی نمی شوند، نه گذر زمان می تواند در جایگاه شان دست داشته باشد و نه تغییر نسل ها. «امتحان» یکی از آنهاست: اگر پای صحبت های دانشجویان دهه 50 بنشینید همان اندازه از شب های دلهره آور امتحان و چالش های آن دوران حرف دارند که دهه هفتادی ها. تنها فرق ممکن شاید این باشد که آن روزها توییتری وجود نداشت که دانش آموزان و دانشجویان بتوانند خاطرات دوران امتحانات را با هم به اشتراک بگذارند و حالا به لطف توییتر، دلهره های امتحانی شان را با هشتگ «امتحان» دست به دست می چرخانند: کاربری توییت کرده: «دیدین در طول ترم که درس می خونین شب امتحان چقدر راحتین؟ منم ندیدم!»، کاربر دیگری نوشته: «منبع امتحان یک کتابه که از اون کتاب فقط یک نسخه تو کتابخونه دانشگاه هست، همون یک نسخه رو هم استاد برده سوال ازش در بیاره، سگ بخوره منو خلاص شم»، کاربری نوشته: «امتحان رو جوری دادم که در عین حال هم می تونم 20 بگیرم هم 10! یعنی کاملا به این بستگی داره که استاد روز خوبی رو گذرونده یا نه.»، کاربر دیگری توییت کرده: «حساب کردم اگر امتحان فردا رو 27 بشم، این ترم مشروط نمی شم»، کاربری نوشته: «زیگموند فروید هم روزهای بارونی می خوابید، اون وقت من باید برم امتحان بدم. اصلاحق با اینشتین بود که ترک تحصیل کرد و روی آورد به اختراعات»، کاربر دیگری توییت کرده: «کاش الان یه بزغاله تو روستای دورافتاده بودم ولی دغدغه درس و امتحان نداشتم» و در نهایت کاربری در اوج استیصال نوشته: «کاش یه استاد بسازن که هیچ وقت امتحان نگیره.»